COVID caught me

Ik heb het lang kunnen ontwijken, maar vandaag is mijn chance tot een einde gekomen. COVID heeft me te pakken gekregen.

In vergelijking met vele anderen heb ik geluk. Ondanks een bezoek aan spoed, ben ik niet opgenomen in het ziekenhuis. Ik ben niet afhankelijk van een ventilator en mijn prognose voor volledig herstel ziet er erg goed uit.

Dit betekent echter niet dat ik er niet van afzie, van af heb gezien. COVID heeft bij mij een winterslaap uitgelokt - het klinkt vreemd maar het is de beste beschrijving die ik kan bedenken. Ik was moe, zo verschrikkelijk moe: ik kon onmogelijk wakker blijven en sliep tot 22 uur per dag. Gelukkig was / ben ik goed omringd en kan ik op de hulp en tips rekenen van vrienden en familie. Een belangrijke tip, was om mijn wekker om de 2 uur te laten afgaan om water te drinken zodat ik niet met deshydratatie moest omgaan samen met COVID.

Vandaag ben ik uit mijn winterslaap ontwaakt. Ik ben nog altijd heel erg moe, mijn energieniveau ligt op een historisch laag peil - ik kan nog altijd geen trap op zonder hijgen, maar het gaat beter. The road to recovery gaat lang zijn, dat heb ik reeds te horen gekregen van de artsen. Maar, ik heb het geluk dat er voor mij een volledig herstel voorzien wordt. Even though I feel like crap right now, het gaat beter gaan. Ik ga genezen en dat is hetgeen waar ik me vooral op moet concentreren.